1. Het onderscheid van verwerkingstechnologie

Co-extrusiefilm is over het algemeen verdeeld in gietmethode en geblazen filmmethode volgens het huidige proces.

De gegoten film is zeer transparant van uiterlijk en voelt zacht aan. De diktetolerantie van de film kan worden gemeten met een diktemeter tot ±2% (2Sigma statistische methode), terwijl de diktetolerantie van meerlaagse gecoëxtrudeerde films over het algemeen binnen ±8% ligt. In de afgelopen jaren, met de continue verbetering van technologie, is de diktetolerantie van negen-laags en meer dan negen-laags film-extrusieapparatuur sterk verbeterd, en de dikte van het product kan vergelijkbaar zijn met het gegoten product. Maar wat voor proces de film ook wordt geproduceerd, als je het oppervlak van de film goed observeert, zul je over het algemeen fijne filmlijnen vinden. De filmlijnrichting van de gegoten film is evenwijdig aan de wikkelrichting, terwijl de filmlijnrichting van het geblazen filmproduct niet evenwijdig is aan de wikkelrichting. Dit komt omdat de film zich op de matrijs bevindt, of het nu gaat om de rotatie, de rotatie van de matrijs of het draaien en opwinden. Het spoelt van links naar rechts terug, vergelijkbaar met de spil, om de vorming van strakke randen te voorkomen.

De gebruikelijke methoden voor het blazen van films omvatten methoden voor opblazen, neerblazen, twee bellen en drie bellen. De opgeblazen filmproducten zijn luchtgekoeld, waardoor de transparantie slecht is en de hand harder aanvoelt. De neerblaasmethode, de tweebellenmethode en de driebellenmethode zijn watergekoeld en de transparantie van de film kan vergelijkbaar zijn met die van de gegoten film. Onder hen produceren de methode met twee bellen en de methode met drie bellen door warmte krimpbare films. De opblaasverhouding en tractieverhouding zijn over het algemeen hoger dan 3. Het is moeilijk om de film uit te rekken door de film met de hand in de lengterichting en lateraal te trekken. Zet het in kokend water, de krimp is erg groot. De methode met twee bellen produceert over het algemeen POF-film, die vaak wordt gebruikt bij het verpakken van instantnoedels in vaten. De folie die volgens de drie-bubbelmethode wordt geproduceerd, wordt voornamelijk gebruikt bij het verpakken van vleesproducten.

2. Materiaalidentificatie

Drielaagse gecoëxtrudeerde film, zoals PE-film, CPP, kan worden onderscheiden door de vlamidentificatiemethode en het uiterlijk. Voor vijflaagse en meer dan vijflaagse gecoëxtrudeerde films zijn er bepaalde vaardigheden op het gebied van identificatie.

De huidige meerlaagse gecoëxtrudeerde films op de markt hebben voornamelijk de volgende combinaties: PO/PA, PO/EVOH, PO/PA/EVOH, PO/PVDC. Als de verbrandingsidentificatiemethode wordt gebruikt, heeft de PVDC, PA gecoëxtrudeerde film een ​​speciale smaak en is relatief eenvoudig te identificeren. De identificatie van de brandlucht van plastic is als een wijnproever. Alleen bij continue accumulatie kan de materiaalsamenstelling van de gecoëxtrudeerde film fijn worden onderscheiden.

Over het algemeen zijn de inspectiekamers van grootschalige membraanfabrieken uitgerust met microscopen. Met behulp van speciale chemische reagentia om de kleuren van PA, EVOH en PVDC te ontwikkelen, kan de structuur van de bovenstaande barrièrelagen worden waargenomen en kan de dikte van elke laag nauwkeurig worden gemeten. Dit testresultaat is zeer nuttig voor het constructieve ontwerp van het materiaal.

Het bovenstaande beschrijft in het kort de identificatiemethoden van algemene films. Indien gecombineerd met het gebruik van enkele veelgebruikte testmethoden in de testruimte, zoals het testen van treksterkte, nominale rek bij breuk, smeltlassterkte, slagvastheid, zuurstoftransmissiesnelheid, waterdamptransmissie Het zou in principe in staat moeten zijn om de structuur van de film, om een ​​basis te bieden voor het ontwerp van de formule.3